Mijn kind voelt zich niet goed. Hoe kan ik helpen?

Wanneer je kind zich niet goed in hun vel voelt, kan je dit merken aan verschillende signalen, zoals veranderingen in gedrag of gedragsproblemen, zich terugtrekken of afwezig zijn met hun gedachten, verminderde eetlust, problemen op school of verminderde prestaties, weinig energie ... Sommige kinderen geven ook gewoon zelf aan dat het minder goed gaat. Specifiek bij transgender jongeren, zien we soms ook diëten om lichamelijke veranderingen tegen te houden, of zich terugtrekken omdat ze niet weten hoe zich in groep te gedragen als jongen of meisje.

 

Wanneer je merkt dat je kind zich niet goed in hun vel voelt of iets vervelends heeft meegemaakt, kan dat ook bij jou als ouder emoties losmaken: machteloosheid, kwaadheid, verdriet ... Soms ga je ook vanuit deze emotie impulsief reageren en zeg je misschien niet de juiste dingen. Of misschien durf je niets te zeggen, omdat je niet weet hoe hierover te praten? Toch is het goed om als ouder een gesprek met je kind aan te gaan. Je kan vooraf nadenken over hoe je gepast kan reageren.

 

Probeer bovenal te luisteren naar je kind. Misschien isoleert je kind zich of slaapt het de hele dag omdat het verdrietig is of bang voor pesterijen. Belangrijk is dan dat je het gedrag van je kind niet veroordeelt. Je kind kiest er niet voor om zich slecht te voelen.

 

Er zijn zaken die je beter niet zegt wanneer je kind jou vertelt over donkere gedachten. Zeg bijvoorbeeld niet ‘zo erg is het toch allemaal niet’, ‘dat gaat wel over’, ‘je hebt nog je hele leven voor je’, ‘het is omdat je jong bent en nog niet kunt relativeren’, ... Wanneer je het probleem minimaliseert voelt je kind zich niet beluisterd.

 

Je kan tijdelijk wat druk van je kind overnemen door even bepaalde taken op jou te nemen. Zo kan je je kind af en toe eens naar school brengen, of hoeft het hun kamer niet alleen op te ruimen. Als je kind zich minder goed in hun vel voelt, heeft het soms mindere schoolresultaten. Hier kan je rekening mee houden.
 

Soms voelen kinderen zich schuldig dat ze hun ouders verdriet aandoen, en spreken ze daardoor niet over hun eigen moeilijkheden. Toon aan je kind dat je graag naar hen luistert, het wil weten als er iets scheelt en bovenal wil helpen. Let op dat je hen voldoende ruimte geeft om zelf te spreken. Goedbedoelde adviezen of oplossingen stoten soms op weerstand wanneer je kind zich niet voldoende gehoord voelt of de oplossing niet werkt voor hen.

 

 

Ik heb mijn kind op een bepaald moment een beetje geforceerd om naar een psycholoog te gaan. Achteraf was ze heel blij dat ze dit gedaan had. Een psycholoog kan meer gerichte vragen stellen en reageert meer adequaat dan wat wij als ouders konden doen. Ze was dan wel bijna volwassen, maar langs de andere kant had ze nog niet genoeg levenservaring om van zichzelf te kunnen zeggen dat ze hulp nodig had.

Moeder van Jana (21)

Je kind kan terecht... 

Ouders kunnen terecht...

Terug naar hoofdmenu