Wanneer een kind voelt dat het gender dat hen bij geboorte werd toegekend niet helemaal bij hen past, doorgaat het een zoektocht naar een manier om zich beter in hun vel te voelen. Een ‘transitie’ is de overgang naar een manier van gedragen en uiterlijk/lichaam die beter bij hen past.
- Sommige kinderen willen anders aangesproken worden (bijvoorbeeld als ‘hij’ in plaats van ‘zij’, of met een andere naam) of willen andere kleren en een ander kapsel. Ook een officiële wijziging van geslachtsregistratie en voornaam is mogelijk. Dit noemen we een sociale transitie.
Wanneer je kind met een andere naam of voornaamwoorden (hij/zij/die/hun/...) wil aangesproken worden, is dat vaak niet evident voor een ouder. Je hebt namelijk je kind op de wereld gezet en opgevoed met die naam! Het kan echter voor je kind veel betekenen als je als ouder inspanningen wil doen om hun genderidentiteit te erkennen. Communiceer dat je wil luisteren naar de wensen van je kind en toon wanneer je bereid bent om stappen te zetten, op je eigen tempo. Je kan je kind bijvoorbeeld aansporen om je te corrigeren wanneer je je vergist.
- Sommige kinderen wensen de lichamelijke veranderingen van de puberteit te voorkomen of te veranderen. Dit is mogelijk door bepaalde spiergroepen extra te trainen, puberteitsremmers in te nemen, hormoonbehandeling of op latere leeftijd geslachtsaanpassende operaties te doorlopen. Echter slechts een deel van de transgender personen kiest voor deze weg. Op Transgenderinfo.be/m/zorg vind je meer info over lichamelijke veranderingen.
Er zijn plaatsen waar een transgender kind met hun ouders terecht kan voor begeleiding. Bijvoorbeeld het kindergenderteam van het UZ Gent begeleidt kinderen en hun ouders in deze zoektocht naar een uiterlijk of lichaamshouding die meer comfortabel voelt voor het kind. Men geeft ook tips hoe het kind kan omgaan met anderen, en hoe anderen kunnen omgaan met het kind. Deze behandeling is op maat van elk kind: Sommige kinderen zijn geholpen met tijdelijke ondersteuning door de ouders, omgeving of een psycholoog en hebben later geen nood aan verdere behandeling. Andere kinderen vinden op latere leeftijd medische ingrepen nodig.
Ook als gezin kan je er zijn voor je kind in hun zoektocht/transitie. Wanneer het kind zich thuis veilig en beschermd voelt, is er meer ruimte en tijd om de gevoelens rustig te ontdekken. Toon dit door rekening te houden met de gevoeligheden waar je kind op dat moment mee worstelt, je kind te benaderen als gewoon 'je kind' en zo nu en dan erover in gesprek te gaan. Op die manier zul je merken dat je band met je kind sterker wordt. Super toch? Je kind kan dan bijvoorbeeld thuis tijdens de vakantie al eens proberen zich te gedragen zoals die zich het beste voelt. Hierna kan je bekijken welk effect die verandering had op je kind en hoe de andere gezinsleden zich erbij voelden. Als dit goed verloopt, kan je ervoor kiezen om dit langzaamaan uit te breiden naar meerdere momenten en andere mensen: de familie, de school, ... Een hulpverlener kan dit proces mee begeleiden.